माझी डायरी........

शाळेत असताना पासून काही वाचनात आलं आणि मला आवडलं की मी माझ्या वहीत डायरीत ते टिपून ठेवायची. कथासंग्रह, कवीता, मुक्त लेखन असं थोडंफार वाचन झालं माझं. त्यात विशेष आवडलेलं म्हणजे व,पु. काळॆंच वपूर्झा. त्या पुस्तकाची पारायणं झालीत. एकदा मागे esnips साईट वर वपुर्झाची एक ऑडियो सापडली. ती इथे अपलोड केलीच आहे. असो!!

व्यक्ती, नातेसंबंध, वस्तू, यांवर अनेक कविता किंवा चारोळ्या माझ्या वाचनात आल्या... ऋतूंवरील चारोळ्या एकदा कॉलेजमध्ये असताना वाचनात आल्या होत्या. त्या चारॊळ्या मी माझ्या डायरीत लिहून घेतलेल्या. वाचनात आलेल्या पुस्तकांमधली कोटेशन्स, एकादा पॅरेग्राफ, कोणा शायराची शायरी... एक ना अनेक टिपणं होती त्यात. काळाच्या ओघात ती माझी डायरी कुठंतरी ठेवण्यात आली आणि नंतर या पुस्तकामागून त्या पुस्तका मागे अशी मागं सरकत कपाटाच्या कोपर्‍यात जाऊन बसली. कदाचित डायरीनंच मला बोलावलं असेन... काय माहिती? ८ - १० वर्षांनंतर तो कोपरा चाळवल्या गेला... तर ती डायरी सापडली. स्वच्छ पांढरी पानं पिवळसर झाली होती. पण पानांची इस्त्री गेली नव्हती... एकही पान मऊ पडलं नव्हतं. ताठा एकदम तसाच... पहिल्या सारखा...

त्या माझ्या डायरीतली निवडक वेचणं मी माझ्या कोट्स या ब्लॉगवर देणार आहे. त्याचा दुवा हा...

http://unreadquotes.blogspot.com/



~ सोनल

Hilarious Essay

My friend forwarded this mail to me. Originally it is in Marathi language. Trying to translate it in English. Enjoy!!!

Essay topic :- My favourite Bird : Hen

I like all animals and birds. They taste yummy. Hen is specially tastier than other animals and birds. So I like hen more than other animals and birds.

Different tasty eatables can be made from Hen. I cant cook them. But I can eat them.

Hen is vegetarian. So I feel respect for Hen. Mahatma Gandhiji was also vegetarian. So I feel respect for him too.

Hen gets fever too. When human beings get fever, they boil water and drink. But if they eat a Hen having fever, then that man can get that fever and all his/her worries can be vanished forever. This fever is known as "Bird flu" or something. I dont know Mathematics and English. I get fever when I study them in school.

When we hit stone to a Hen she makes "Pakaak" noise. I like that noise. So I like Hen.

~~~~~~~~~~


The original post of this translation is at the following link. If you understand Marathi you will enjoy the original post more than this translation

Link for original marathi post. :- http://majhidiary.blogspot.com/2009/08/blog-post_20.html

भन्नाट निबंध

एका सुपीक डोक्यातून आलेला हा भन्नाट निबंध...

निबंध :- माझा आवडता पक्षी : कोंबडी

मला सगळेच प्राणी आवडतात. प्राणी खुप चविष्ट लागतात.
कोंबडी विशेषतः अधिक चविष्ट असल्याने माझ आवडता पक्षी आहे.

कोंबडीपासुन वेगवेगळे पदार्थ बनवता येतात. मला बनवता येत नाहीत पण खाता येतात.

कोंबडी शाकाहारी असते. त्यामुळे मला तिचा आदर वाटतो. गांधीजी सुध्धा शाकाहारी होते म्हणुन मला त्यांचा सुध्धा आदर वाटतो.

कोंबडीला ताप येतो. ताप आल्यावर माणसे पाणी उकळवून पितात. पण ताप आलेली कोंबडी चांगली उकळवून न घेता खाल्ली तर तो ताप माणसाला होऊन त्याच्यामुळे होणारा ताप कायमचा जाऊ शकतो. याच तापाला "बर्ड फ्यु" का असेच काहीतरी नाव इंग्रजी नाव आहे. मला गणित व इंग्रजी येत नसल्याने मला शाळेत खुप ताप होतो.

कोंबडीला दगड मारल्यावर ती पकाक असा आवाज काढते. मला तो खूप आवडतो. म्हणुन माझा आवडता पक्षी कोंबडी आहे.

दुधवाले मामा

संध्याकाळी नेहेमी प्रमाणे खाली फिरत होते. अनेक वर्षांनी मी गवळी पाहिला... डोक्याला मळकट फेटा बांधलेला, सायकलला बांधलेली दुधाची कॅन, मागे लटकवलेली लिटर - अर्धा लिटरची मापं, आणि सायकलला बांधलेल्या त्या टिपीकल तुपकट ओशट दोर्‍या.. निमीषार्धात मी जवळ जवळ १२ १३ वर्ष मागे गेले. माझ्या डिग्रीची ही गम्मत आठवली... माझ्या सोबत इंजिनियरींगला शिल्पा होती.. माझी पहिली पासूऩची मैत्रिण... अगदी पहिली मैत्रिण.. आमचा ठेपा कायम तिच्याकडे असायचा. स्पेशली परीक्षेच्या आणि सबमिशनच्या काळात.. नाईट-आऊट्स असायचे.. तर शिल्पाकडे दुध द्यायला गवळी यायचे. आम्हा सगळ्याचे ते दुधवाले मामा होते. बाहेर फटफटी थांबल्याचा आवाज आला की आम्हाला समजायचं की दुधवाले मामा आले.... काकू, म्हणजे शिल्पाची आई, कायम म्हणायची," मामा दुध पातळ देताय..." आणि दुधवाले मामांचा ठरलेला जवाब असायचा, " नाही हो बाई, दुधच तसं येतयं..." आम्ही सगळेच हसायचो या संवादाला.. वर्ष सहा महिने हे सगळं निवांत आणि सुरळीत चाललं होतं... कॉलेजला येता जाता दुधवाले मामा दिसायचे... एक दिवस दुधवाले मामा पाण्याच्या नळाजवळ कॅन धुताना दिसले. कॅन धुवून त्यांनी धुतलेल्या कॅन मधलं पाणी दुसर्‍या कॅन मधे टाकलं.. आम्ही मैत्रिणींचा आगाऊपणा उफाळून आला... "काय मामा कॅनमधे दुध आहे का?" आम्ही मस्करी करत विचारलं. आमच्या मस्करीला मामांनी मस्करीत उत्तर दिलं "हो... आहे.. :-))" आणि बास!! त्या नंतर आम्ही सगळे त्यांना चिडवायचो, " मामा, तुम्ही दुधात पाणी घालून देता." आणि नेहेमी प्रमाणे मामाही ठरलेलं उत्तर द्यायचे," नाही दुधच तसं येतं"...

"चल पाऊस येतोय. लाईट जायच्या आत घरी जाऊ" या वाक्यानं भानावर आले. आज १२ १३ वर्षांनी गवळ्याला पाहिलं आणि जुन्या आठवणीचा कोनाडा पुन्हा उघडला... आमच्या डिग्रीच्या वेळी ते मामा म्हातारे होते.. आज कसे असतील? अजूनही तेच दुध पुरवत असतील का शिल्पाकडे? आम्ही पाणीवाले मामा म्हणायचो त्यांना.. त्यांना आठवत असू का आम्ही? एक ना अनेक प्रश्न मनात येत गेले.

कधी मधे नांदेडला जाणं झालं तर काकूंना नक्की त्यांच्या बद्दल विचारेल.

~ सोनल

Friendship

I came here last year in July! Made new friends in a very new atmosphere. We are seven.. Me, Shanti, Chandrani, Miki, Bhavna, Prajakta and Anu.. some times someone joins us and leaves us. but we seven are intact. Come whatever we stand by each other. Seven people from seven different traditions.. seven different mindsets and seven different attitudes. Coping with them all was challenging and a little bit of fun rather than being difficult. One talks a lot and other one rarely says a word... One asks a lot and other one answers every single statement.. One praises a lot and other one likes being praised... There are so many different personalities... and I have got a few of them in my group.. One complete year nw I am in touch with my friends... Soon after we came to India we shifted from that place in Kaggadaspura to new place in Marathalli. I called them all my home for a small treat. We had some snacks and had a great time together.

I tried to make new friends here in Marathalli. Then Isnt that strange? I could not find that kind of friends as I got in Kaggadaspura. I called them all home for a small re-union meet. We met after some 5-6 months. There was same josh same masti and same live time. After that we met on my birthday party. Another get-together... Another session of joyful time. Now I donno whn we gonna meet again.. So lets wait till another get together... Galz be prepared for another meet!!!!!!!

May God bless our group and may we never part from each other.

After Tanmay learn riding bicycle, this is his first day of riding his bicycle on his own... We can clearly see him balancing cycle. Bravo Tanmay.. Well done..

I am sorry

When I was in school, one of my friends gave me a quote.. it stated as follows:

Its what life is all about
what you are in life
depends on what you choose
whether you accept every challenge
or simply refuse.......
To lend someone a helping hand selflessly...
To share someones burdon effortlessly.....
Its what life is all about
Really!!!


Isnt that true? When I remember how my parents were with me, how my grand parents were with me.... I feel there were selfless and their behaviour was effortless. Yelling, getting irritated was the thing which I did on them... but they never were neither they are now getting irritated or yelling back on me. I had my choices but they never had.. I made mistakes but they always forgave me.. It was me who wanted all things at right time.. but it was them who always said,"This is the right time when you gave this to us..."

I feel guilty for my mistakes and my behaviour. Try to patch it up but then the time whn I hurted them a lot will never be back again. I cant change tht time which made them sad because of my behaviour. All that I can do is correct my mistakes and dont repeat them again.

I am sorry...