03 September 2007

वाट्टेल ते!!

मनात येईल ते लिहावं. शाळा कॉलेजला असताना वाटायचं की काही तरी लिहावं. डायरी तेंव्हा ही लिहायचे. आज ही लिहिते. जेंव्हा मागच्या डायर्‍या काढून वाचते तेंव्हा लिखाणाची पद्धत, विषय, आणि त्यातलं passion बदलल्यासारखं वाटतं. कदाचित माझा भ्रम असावा. पण त्यावेळी जसे विषय सुचत जायचे तसे आज सुचत नाहीत. आणि त्यावेळी जसं सुचल्या विषयाला मॅटर लिहिता यायचं तसं मॅटर आणि तशी भाषा आज जमत नाही.

कॉलेजचे दिवस छान वाटतात. मैत्र, अभ्यास, प्रॅक्टिकल्स, गप्पा, कॅन्टीन, मस्त दिवस जायचा. मला पुन्हा कॉलेजला जावसं वाटतयं. लायब्ररी, पुस्तकांसाठी नंबर्स लावणं, आपल्याच ग्रुप मध्ये पुस्तक फिरवणं, डिस्कशन्स, जर्नल्स, प्रॅक्टिकल्स, ओरल्स अशा एक एक गोष्टी आठवत गेल्या की आपलं ते विश्व किती वेगळं आणि धमाल होतं हे जाणवतं.

डिग्रीचे सुपीक आणि सुंदर दिवस संपले तशी मागे नोकरीची धावपळ सुरू झाली. कॉलेज मधे असताना नोकरी करावी वाटयाची... कधी एकदा डिग्री संपेल आणि कधी एकदा नोकरी करू असं व्हायचं... आज वाटतय की ते दिवस पुन्हा येणार नाहीत.. त्या feelings ही येणार नाहीत. रोज येणारा दिवस काही ना काही शिकवून जातो. पुढे सरकवत जातो... धकाधकीच्या आजच्या आयुष्यात आई पपांशी होणार्‍या रोजच्या गप्पा कमी झाल्यात, बहिणीशी टेरेसवर होणा‍र्‍या गप्पा कमी झाल्यात, निवांत बाजारात जाऊन होणारी खरेदी तर बंदच झालीये... ऑफिसातून येता येता खरेदी आटोपायची, आवडीची गोष्ट मिळाली तर आनंद नाही मिळाली तर compromise.... life never stops... keeps on moving... but yeah each day as comes teaches a new thing... teaches how to b happy and how to b self relient....

मैत्रिणी आठवत राहतात. कधी मधे फोनवर बोलणं होतं. पण तेवढ्या पुरतंच.... सगळेच आपापल्या नोकरीत गुंतलेले.

मला पुन्हा एकदा कॉलेजला जायचयं... कट्ट्यावर बसून गाणं गुणगुणायचय.... जोक्सवर खळखळून हसायचयं... हात धरून coridoor मधून फेरफटका मारायचाय....