"ए मेघे... चल अण्णाकडे जायचं?" जेवढे माझे डोळे चमकायचे ना त्याच्या दुप्पट उत्साहानं ती तयार असायची! "चल.. तू कोणता ज्युस पिणारेस?" " हे हे हे हे... ofcourse पायनॅपल... काय तू पण...!! तू?" "मी पssssण तोच..." आमच्य दोघींचा मोर्चा नांदेडच्या आनंद नगरमध्ये एक ज्युस सेंटर होतं तिथं वळायचा... मस्तपैकी घट्टसर पायनॅपल ज्युस पिऊन आमच्य दोघींची सवारी घराकडे वळायची. कॉलेज सुटल्यावर आम्ही दोघी जवळ जवळ १ तास तरी सोबत असायचो. पण तरीही दारापुढे आम्ही १५ - २० मिनिटं असाच टाईमपास करायचो. काय कारण नसताना उद्या काय करणारेस, आज घरी जाऊन काय करणारेस... जनरल टवाळ्या....
परीक्षा जवळ आली की मग आम्हा दोघींना जाग यायची. मग रात्री १ - २ पर्यंत जागरण... जगरण म्हणजे मेघू एकटीच जागायची. मी साडे अकरा झाले की २ - ४ जांभाया देऊन पावणे बाराच्या सुमारास निद्राधीन व्हायचे... २ वाजता (नसलेल्या) टेन्शननी जाग यायची... मेघू जागीच... "झोप गं मला लाज वाटतेय तू अभ्यास करते आणि मी झोपते त्याची..." असं म्हणलं की मेघू नुस्ती माझ्याकडे बघायची... डोक्यावरून हात फ़िरवायची.... आमची स्वारी निद्रादेवतेच्या कुशीत रमून जायची... थेट सकाळी ५ वाजता... "आयला मी रात्रभर झोपले ना गं मेघे..." असं मी रोजच सकाळी म्हणायचे... आजही मी कधी मधे उशीरा झोपले की मेघूची आठवण येते.
मला खुप वेळा एकटं वाटायचं. आणि ती एक अशी आहे की जिला माझ्या सगळ्या कथा आणि व्यथा न सांगता कळायच्या... किंबहुना तिला अजूनही कळतात... "कशाला चिंता करते? जेंव्हा जे व्हायचय तेंव्हाच ते होणारे. तू गप्प बस." मेघू ठणकून सांगायची.
डिग्री नंतर आम्ही दोघी जवळ जवळ ५ वर्षांनी भेटलो. मेघू पुण्याला माझ्या आईकडे उतरली होती. १ - २ दिवस होती. आम्ही खुपवेळ गप्पा मारल्या. बॅक टू कॉलेज डेज...
आमची आजची रुटीन ऑनलाईन भेट होते.. गप्पा मारतो आम्ही दोघी. but sometimes I feel I m not getting those days back... I miss Meghu... for all those reasons... तिची सनी, तिचा मॉरल सपोर्ट, समजून घेणं आणि समजावून सांगणं, गॅदरिंग मध्ये काढलेली मेंदी, सबमिशनच्या काळात कंप्लिट केलेली जर्नल्स, परीक्षेच्या काळातली नाईट आऊट्स, पायनॅपल ज्युस.... एक ना अनेक.... खुप खुप कारणं आहेत...
I miss u Meghu... :-)
God bless u
