उज्ज्वला

तसं पाहिलं तर आज उज्वलाची आठवण येण्यासाठी तसं काही विशेष कारण घडलं नाही... चित्रा, आणि तिची फॅमिली दुपारी घरी आली होती... सहजच काकूंशी बोलत होते... त्यांच्या भागात राहणार्‍या MGM च्या, माझ्या कॉलेजच्या मुलींबद्दल... आणि बोलता बोलता त्यांनी घेतलेल्या नावांमध्ये तेलंग नाव आलं. "म्हणजे उज्वला ना?" माझ्या तोंडून निघून गेलं... त्या काहीच बोलल्या नाहीत... होकारार्थ फक्त मान हलवली... "कोण गं?" चित्राच्या या प्रश्नावर "माझी कॉलेजची मैत्रीण.. ती आणि मी प्रोजेक्ट पार्टनर्स होतो" मी येवढंच म्हणू शकले... "मग?" "मग तिचा ऍक्सिडेंट झाला कॉलेजमधून घरी वापस येताना. फायनल ईयर क्लिअर केल्यावर... ती ऑन द स्पॉट गेली." thats it. मी पुढे काहीच बोलू शकले नाही. आणि खुप खुप दिवसांनी तिच्या आठवणींनी डोळ्यात आलेलं पाणी मी पापणीपर्यंत पण येऊ दिलं नाही. It was hard, very hard to control... Very difficult to stop me from remembering her memories... असं का झालं हा प्रश्न पुन्हा पुन्हा मनात येत राहीला. काकू सांगत होत्या, "ती गेल्यापासून तिची आई फारशी कोणात मिक्स होत नाही." ahh that was another hard sentense to hear. कधी वाटतं ती गेली या ऍक्सिडेंट मध्ये ते चांगलं झालं नुसता हात पाय तुटून लुळी पांगळी जगण्यापेक्षा ती निदान गेली तरी. जाणारा माणूस जायचं तेंव्हा जातो. पण हाल न होता जाणं खुप कमी जणांच्या नशीबी असतं. उज्वला हाल न होता गेली... पण मला बाय न म्हणता... आम्हा कोणालाच बाय न म्हणता.... तिच्या मैत्रीणींना पण!

देव आहे ना जगात??? मला एक मागणं आहे देवाकडे.. थोडं फिल्मी आयुष्य होऊ दे ना.. जिचा ऍक्सिडेंट झाला ती उज्वला नसावी आणि कोणीतरी दुसरं असावं... उजू दुसरीकडे कुठंतरी सेफ असावी.. आणि अचानक समोर यावी.. "हाय सोनल" म्हणत... I will hug her tight and will ask her not to go away from us...